วัดหนองนกเขียน (พรหมาพัฒนาราม)

วัดหนองนกเขียน ตั้งอยู่ในชุมชนสันหนอง หมู่ 3 ตำบลรอบเวียง อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย

ประวัติความเป็นมา : หมู่บ้านสันหนอง เมื่อประมาณ 100 ปีที่ผ่านมาพื้นที่เป็นสันดอนเป็นแนวยาวจากทิศเหนือสู่ทิศใต้ มีป่าไม้นานาชนิดขึ้นเต็มไปหมด โดยเฉพาะไม้ ไผ่ป่ามีขึ้นอย่างหนาแน่น มีแม่น้ำและหนองน้ำล้อมรอบ โดยเหตุนี้จึงได้เรียกชื่อว่า “บ้านสันหนอง”

นายด้วง เตชะ เป็นครอบครัวแรกที่เข้ามาตั้งรกรากทำมาหากินอยู่ที่นี่ ต่อมาก็มีครอบครัวคนอื่นๆ และญาติพี่น้องได้เข้ามาอาศัยอยู่ด้วย การคมนาคมในหมู่บ้านสันหนองในสมัยนั้นเต็มไปด้วยความยากลำบาก โดยเฉพาะในช่วงฤดูฝนที่มีน้ำหลาก การสัญจรไปมา ติดต่อกับโลกภายนอกใช้ ได้เฉพาะเรือเท่านั้น

ที่ใกล้หมู่บ้านมีหนองน้ำที่อุดมสมบูรณ์ จึงมีนกนานาชนิดบินลงมาหากินที่นี่เป็นจำนวนมาก แต่มีนกชนิดหนึ่งที่แตกต่างไปจากนก ทั้งหลาย คือ ลำตัวใหญ่ แข้ง ขา คอ ปากยาว ชาวบ้านเรียกชื่อว่า “นกเขียน” หรือว่า”นกเขียนคองู” ตั้งแต่นั้นมาหนองน้ำแห่งนี้จึงได้ชื่อ “หนองนกเขียน”

ท้ายของหมู่บ้านทางทิศเหนือ มีซากโบราณสถาน ลักษณะคล้ายองค์เจดีย์ มีฐานเป็นมุมเหลี่ยม ก่อด้วยอิฐก้อนขนาดใหญ่ ไม่ปรากฏหลักฐาน ว่าสร้างมาแต่สมัยใด

ประมาณปี พ.ศ. 2484 เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ครูบาพัฒน์ เจ้าอาวาสวัดป่าแดด (วัดเชตวัน) ได้พาภิกษุสามเณรหนีภัยสงครามมาจำวัดอยู่ที่นี่ หลังสงครามครั้งที่ 2 สงบลง ครูบาพัฒน์ก็บอกลาชาวบ้านแล้วกลับไปวัดเชตวันตามเดิม ตั้งแต่นั้นมาวัดหนองนกเขียนก็เป็นวัดร้าง เหลือแต่ซากปลักหักพังของโบราณวัตถุและโบราณสถาน

ต่อมาในปี พ.ศ. 2547 ชาวบ้านได้บูรณะวัดหนองนกเขียนอีกครั้งหนึ่งโดยพ่อยี่ และแม่บัว จิตรใจ ได้สร้างศาลาโรงธรรมถวาย

ปี พ.ศ. 2548 สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติได้ประกาศยกวัดร้าง “หนองนกเขียน” ขึ้นเป็นวัด

ปี พ.ศ. 2552 ครอบครัวลิมปิโชติพงษ์ ได้วางศิลาฤกษ์ก่อสร้างพระพุทธรูปศิลปะล้านนา แบบเชียงแสน พระสิงห์หนึ่ง หน้าตักกว้าง 9.50 เมตร สูง 11.50 เมตร