วัดเชียงยืน (สันโค้งหลวง) ตรวจสอบแล้ว

วัดเชียงยืน ตั้งอยู่เลขที่ 79 หมู่ 14 ถนนสันโค้งหลวง ตำบลเวียง อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย เป็นวัดเก่าแก่และมีความสำคัญวัดหนึ่งในจังหวัดเชียงราย เนื่องจากเป็นวัดมงคลนามประจำทิศใต้ ของเทศบาลนครเชียงราย และยังเป็นวัดพัฒนาตัวอย่าง

| ประวัติความเป็นมา |

วัดเชียงยืน (สังกัดมหานิกาย) เริ่มสร้างเมื่อ พ.ศ. 2410 ตรงกับ จ.ศ. 1229 โดยครูบาจันต๊ะ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2489

เมื่อปี พ.ศ. 2470 พระครูบาศรีวิชัย สิริวิชโย นักบุญแห่งล้านนา ได้เดินทางกลับจากการไปบูรณปฏิสังขรณ์ พระมหาชินธาตุเจ้าดอยตุง ได้มาพักที่วัดเชียงยืน และทำการบรรพชาให้แก่เด็กชายคำหล้า สุภายศ ต่อมาสามเณรคำหล้า ได้เริ่มสร้าง ถาวรวัตถุ โดยชักชวนชาวบ้านสร้างเจดีย์ขึ้น 1 องค์ ไว้ที่หลังพระวิหารวัดเชียงยืนเป็นองค์แรก และได้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระครูบาศรีวิชัย ด้วยการบูรณปฏิสังขรณ์วัดต่างๆ ในเขตภาคเหนือ จนเป็นที่เคารพศรัทธาของชาวบ้าน และได้ยกให้เป็นครูบา มีชื่อเรียกว่า “พระครูบาคำหล้า สํวโร” เป็นต๋นบุญแห่งเมืองเชียงราย

| วิหารวัดเชียงยืน |

วิหารหลังปัจจุบันเป็นศิลปะล้านนาประยุกต์ เป็นรูปแบบอาคารสูง แบบคอนกรีตเสริมเหล็กที่นิยมสร้างในภาคกลาง ต่างจากศิลปะล้านนาแบบดั้งเดิม แต่ยังคงประดับตกแต่งลวดลายแบบศิลปะล้านนา ได้แก่ โก่งคิ้ว ระหว่างเสามีค้ำยัน หรือหูช้าง ป้านลมโค้งอ่อนแบบล้านนา เน้นระนาบเอนของตับหลังคา โครงสร้างหลังคาซ้อนกัน 3 ชั้น (ตับ) โดยยกเก็จออกทางด้านหน้า และด้านหลัง อย่างละ 2 ช่วง (ซด) กระเบื้องมุงหลังคาเป็นแบบดินเผาเคลือบ ช่อฟ้าเป็นรูปปากนกปลายงอน ป้านลมปลายเป็น รูปพญานาค หน้าแหนบและหน้าแหนบปีกนก ทำเป็นช่องลูกฟัก ด้านล่างโก่งคิ้วและเสาวิหารทำเป็นรูปเศียรพญานาค คล้ายกับอุโบสถ วัดมุงเมือง บันไดทางขึ้นมีรูปปั้นพญานาคเศียรเดียว รูปแบบมกรคายนาค และมีรูปปั้นช้างจำนวน 2 เชือก อยู่หน้าวิหารใกล้ๆ กับรูปปั้น พญานาค

ภายในวิหารมีภาพวาดพุทธประวัติที่น่าสนใจ คือ แต่ละเสาของวิหาร ประดับตกแต่งด้วยปูนปั้นลวดลายเครือเถา แบบล้านนาผสมศิลปะไทยกลาง หน้าพระประธานมีสัตตภัณฑ์ แกะสลักเป็นรูปพญานาคเลื้อยพันกัน เป็นเครื่องสักการะของล้านนา ซึ่งใช้สำหรับจุดเทียนบูชา มีทั้งหมดเจ็ดยอด

| พระพุทธรูปประธานวัดเชียงยืน |

ภายในวิหารมีพระพุทธรูปองค์ประธาน เป็นพระพุทธรูปสำริด ปางมารวิชัย รูปแบบศิลปะล้านนา ที่รับอิทธิพลจากศิลปะสุโขทัย ขัดสมาธิราบ มีลักษณะเด่น คือ พระพักตร์รูปไข่ พระขนงโก่งโค้งเป็นเส้นนูนลงมาบรรจบกันบนดั้งพระนาสิก ขมวดพระเกศาเล็ก มีพระรัศมีรูปเปลวเพลิง องค์พระบอบบาง ชายสังฆาฏิห้อยจาก พระอังสาซ้ายยาวลงมาจนถึงพระนาภี